March 2024

Άγια μέρα ξημερώνει ας γιορτάσουμε παιδιά
με τραγούδια, με χαρά, μ’ άγια φλόγα στην καρδιά.
Χρόνια μαύρα, σκλαβωμένα καρτερούσ’ η κλεφτουριά
στην Ελλάδα να δει τη Λευτεριά.

Άγια μέρα ευλογημένη σ’ έχω πάντα στην καρδιά
και σε νιώθω, σε θωρώ φως γεμάτη κι ομορφιά.
Σε δοξάζω, σε θυμάμαι και φωνάζω με χαρά
η Ελλάδα θα ζει παντοτινά.

Δεν ξεχνώ πως έχω ακόμα αδελφούς μες στη σκλαβιά
στης Ηπείρου τα λαγκάδια και στην Κύπρο τη γλυκιά.
Μόνο εύχομαι να ζήσω, να τους δω στη Λευτεριά,
την Ελλάδα ν’ αντικρίσω πιο μεγάλη, πιο πλατιά.

Λάμπει ο ήλιος στα βουνά

March 26, 2024April 2, 2024outsidetheeggLeave a comment

Λάμπει ο ήλιος στα βουνά,
λάμπει και στα λαγκάδια,
έτσι λάμπει κι η κλεφτουριά,
οι Κολοκοτρωναίοι
με τα μπαϊράκια τα χρυσά,
τις ασημένιες πάλες,
όπου δεν καταδέχονταν
τη γης να τη πατήσουν.

Καβάλα τρώνε το ψωμί,
καβάλα πολεμάνε
καβάλα παν στην εκκλησιά,
για να λειτουργηθούνε.

Φλωριά ρίχνουν στην Παναγιά,
φλωριά ρίχνουν στους ΄Αγιους
και στον αφέντη το Χριστό
τις ασημένιες πάλες.

– Χριστέ βλόγα τις πάλες μας,
βλόγα μας και τα χέρια.

Νεότητα δύσκολων χρόνων

March 25, 2024April 2, 2024outsidetheeggLeave a comment

Tί θα κάνουν οι νεώτατοι, οι ωραίοι,
με την τραγικήν εφηβεία,
ραγισμένο κρύσταλλο της ψυχής,
αφανισμένο λουλούδι, άγουρο χαλασμένο καρπό,
κίτρινο της αυγής χρώμα μελαγχολικό;
Aρχίζει μέρα συννεφιασμένη,
μ’ αδιέξοδον ουρανό, βαρύ, φορτωμένο
καταιγίδες φανερές κι ύπουλες.

Tί θα κάνουν εκείνοι, που έχουν
τα ωραία, τα φοβερά εκείνα μάτια
της νεότητας καθαρά κι αμετάπειστα;

Tα κλειστά βλέφαρά του, πολύ σκιερά,
της μονήρους αμαρτίας σημάδι,
έμοιαζαν φτερά πεταλούδας πελώριας,
όμως νυχτερινής, δίχως τα λαμπρά χρώματα.
Tου άλλου το άγριο σχεδόν, όμως τόσο γλυκό,
καστανό ανοιχτό, βλέμμα λαμπρό,
όπως των αγριμιών μ’ αθωότητα,
αγνότητα κι απορία γεμάτο,
ύστερα δήθεν αδιαφορία, ύστερα
περηφάνειαν οδυνηρή…

Tί θα κάνουν
οι έφηβοι, όταν τόσο πολύ
γνωρίζουν και δεν μπορούν να ελπίζουν,
καθώς αρχινούν τη ζωή;

Λαχταράν ουρανό, καθαρό φως
και στον γαλάζιο πόντο ν’ αρμενίσουν
ελεύθεροι να πιστέψουν ζητούν
στην ανθρώπινη δύναμή τους ακέρια.
Tους έταξαν την πλήρη ελευθερία,
η θυσία του αίματος να πληρωθεί.
Πιο βαριά η δουλειά τούς δένει
κι η προσπάθεια που αυξαίνει επίπονη,
δεν αφήνει το άνθισμα ευτυχίας καλής.
Oι πιο καθαροί πόθοι άσπρα περιστέρια,
σκλαβωμένα χτυπιούνται, λαβώνονται απάνθρωπα.
Tί ξέρουν αυτοί και δεν μιλούν;
Ποια σκληρότητα έμαθαν;
O Aχιλλέας κι ούτ’ ο Oδυσσέας
δεν ξεκινούν στους πολέμους, πιστεύοντας
στους ωραίους, κοντά στους ανθρώπους θεούς.
Στα μαρμαρένια γυμνάσια της άψογης καλλονής
δεν μπορεί απ’ τους εφήβους κανείς,
άπληστος για της ζωής το λαμπρό μυστικό,
να μιλήσει περήφανα, τον άκαμπτο
να υμνήσει, της αρετής των ιδεών, γέροντα.

Kανείς δεν περιμένει,
έχασε την δόξα της η χαρά της αναμονής,
τον άσπιλο της κόρης έρωτα, όνειρο απείραχτο
να χαρίζει το μήνυμα άλλης ζωής.

Tί θα κάνουν οι νεώτατοι,
όταν το ξεγέλασμα της ορμής,
δεν γίνεται απαράμιλλη οπτασία;
Όταν, πριν αρχίσουν της ζωής
την τυραννικήν δοκιμασία, γνωρίζουν
το τέρμα κλειστό, την περιπέτεια δίβουλη;
Όταν τόσο γνωρίζουν, που δεν ελπίζουν
στην έξοχη νίκη της αρετής.

Άγγελος δεν φαίνεται κανείς,
της πικρίας το ποτήρι να του προσφέρει.
Mονάχος ο έφηβος θα το φέρει
στα πικρά, σιωπηλά χείλη του,
όπου κανένας λόγος προσευχής,
προσφυγής δεν ανθεί, δεν καλεί τον πατέρα,
τη στιγμή της φριχτής δοκιμής,
της αμείλιχτης μοναξιάς, της απιστίας,
της πιο μεγάλης δοκιμασίας του ανθρώπου.

[πηγή: Ζωή Καρέλλη, Της Μοναξιάς και της Έπαρσης, Θεσσαλονίκη 1951, σ. 38-39]

Φεγγαράκι μου λαμπρό

March 24, 2024April 2, 2024outsidetheeggLeave a comment

Φεγγαράκι μου λαμπρό
φέγγε μου να περπατώ,
να πηγαίνω στο σχολειό,
να μαθαίνω γράμματα,
γράμματα σπουδάματα
του Θεού τα πράματα.

Φεγγαράκι μου λαμπρό
το σπαθί μου τ’ αλαφρό,
φέγγε μου σαν το κρατώ,
σαν αϊτός να πεταχτώ,
στην Πατρίδα τη χαρά
να χαρίσω Λευτεριά.

λίγο χιούμορ

March 23, 2024April 2, 2024outsidetheeggLeave a comment

2024 04 01 e 11

2024 04 01 e 12

2024 04 01 e 13

2024 04 01 e 14

2024 04 01 e 15

Η 25η Μαρτίου

March 22, 2024April 2, 2024outsidetheeggLeave a comment

Τέτοιαν ημέρα διάλεξεν η σπλαχνική Μαρία
να ειπεί στον Κύριο του Παντός που τ άψυχα εμψυχώνει:

«Κοίτα στη γη τους Χριστιανούς, που μ άπειρη λατρεία
εμέ γιορτάζουν σήμερα, πόση σκλαβιά πλακώνει;»

Και πνεύμα θείο χύθηκε μεμιάς εις την Αγία
ψυχή του ενδόξου Γερμανού, που ατρόμητος απλώνει

το ξακουστό το Λάβαρο κι από την εκκλησία
πρώτος προβαίνει αγωνιστής και πρώτος ξεσπαθώνει.

Φεύγουν απ’ όλες τις μεριές οι Τούρκοι τρομαγμένοι,
ενώ προφέρει ο Γερμανός κι ηχολογούν οι άλλοι

τον όρκο, π όλην έσειε βαθιά την οικουμένη.
Μέρα γλυκιά, μέρα λαμπρή, μέρα χαριτωμένη!

Κάθε φορά που η λάμψη σου στην εκκλησιά προβάλλει,
πάντα με δάφνη ελεύθερη θα την ιδείς σπαρμένη.

τι επάγγελμα έχεις;

March 21, 2024April 2, 2024outsidetheeggLeave a comment

ρωτάνε οι επαίσχυντοι
τον Γέρο του Μοριά Θεόδωρο Κολοκοτρώνη
όταν τον κάθισαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου
την άνοιξη του 1834 στο Ναύπλιο
και εκείνος απαντά:

«Στρατιωτικός. Κρατάω σαράντα εννιά χρόνους στο χέρι το ντουφέκι και πολεμώ για την πατρίδα».

Ο Γέρος του Μοριά ήταν 64 ετών, καταδικάστηκε σε θάνατο και φυλακίστηκε στο Παλαμήδι.