Month: November 2021
λίγο Κόναν
λίγο χιούμορ
Μποτίλια στο πέλαγος
Τρεις βράχοι λίγα καμένα πεύκα κι ένα ρημοκλήσι
και παραπάνω
το ίδιο τοπίο αντιγραμμένο ξαναρχίζει.
τρεις βράχοι σε σχήμα πύλης, σκουριασμένοι
λίγα καμένα πεύκα, μαύρα και κίτρινα
κι ένα τετράγωνο σπιτάκι θαμμένο στον ασβέστη.
και παραπάνω ακόμη πολλές φορές
το ίδιο τοπίο ξαναρχίζει κλιμακωτά
Ως τον ορίζοντα ως τον ουρανό πού βασιλεύει.
Εδώ αράξαμε το καράβι να ματίσουμε τα σπασμένα κουπιά,
να πιούμε νερό καί να κοιμηθούμε.
Η θάλασσα που μας πίκρανε είναι βαθιά κι ανεξερεύνητη
και ξεδιπλώνει μίαν απέραντη γαλήνη.
Εδώ μέσα στα βότσαλα βρήκαμε ένα νόμισμα
και το παίξαμε στα ζάρια.
Το κέρδισε ο μικρότερος και χάθηκε.
Ξαναμπαρκάραμε με τα σπασμένα μας κουπιά.
τροφή για σκέψη
λίγο Κόναν
ΧΧΙ
Αλλά εκεί με πρόσμενε αυτός που δε με γνώριζε
Εκείνος που δε μ’ άφηνε να μπω στον εαυτό μου
Μαύρο λιοντάρι μούγκριζε και μ’ έδιωχνε από μπρος μου –
Μέσα στη λίμνη φάνηκε ο άλλος εαυτός μου
Με μια γενειάδα κάτασπρη όπως του κοσμογέροντα
Απ’ τα πριν γνωρίζοντας τη σκέψη μου μού απάντησε
«Πρέπει να κάνεις τρεις φορές το γύρο του εαυτού σου
Μια να σου φύγει η εντύπωση πως είσαι μόνο ένας
Δυο για να δεις πως ήτανε άλλοι χιλιάδες μέσα σου
Τρεις για να βρεις την άκρη σου το μέρος που τελειώνεις».
Και σώπασε ο απέραντος που ήταν σαν πέτρα μέσα μου
Και τρεις φορές ξεκίνησα και τρεις φορές επέστρεψα
Αλλά δεν βρήκα τίποτα που κιόλας να μην το ‘ξερα
Και κάθισα και θρήνησα για όλα αυτά που ήξερα
Για κείνο που δεν ήμουνα στα μάτια του εαυτού μου.
– Νάνος Βαλαωρίτης (1921-2019), Ποιήματα 2 (1965-1974), XXI, Ύψιλον 2010