Month: November 2019
λίγο κλασσικό youtube
Παλιές πόλεις
Ενδιαφέροντα βίντεο
Κάθε πρωί
Κάθε πρωί
Καταργούμε τα όνειρα
Χτίζουμε με περίσκεψη τα λόγια
Τα ρούχα μας είναι μια φωλιά από σίδερο
Κάθε πρωί
Χαιρετάμε τους χτεσινούς φίλους
Οι νύχτες μεγαλώνουν σαν αρμόνικες1
–Ήχοι, καημοί, πεθαμένα φιλιά.
(Ασήμαντες
Απαριθμήσεις
–Τίποτα, λέξεις μόνο για τους άλλους.
Μα πού τελειώνει η μοναξιά;)
χρήσιμα για κηπουρική..
Για μια έστω φορά
Αρκεί να τραβήξεις ένα ξέφτι
απ’ όσα ύφαν’ η συνήθεια
κι ευθύς την καταστρέφει
Η τόλμη έστω μιας φοράς
δίχως ν’ αφήσεις
το νήμα που στα χέρια σου κρατάς
ανοίγει δρόμους
που ποτέ δεν είδες
Μιας στιγμής η αστραπή
τη νύχτα τη ραγίζει
τροφή για σκέψη
γράμμα παππού στην κόρη του που έδιωξε τον εγγονό του από το σπίτι της
Ο Γιάννης ο φονιάς
Ο Γιάννης ο φονιάς,
παιδί μιας Πατρινιάς
κι ενός Μεσολογγίτη
προχτές την Κυριακή
μετά τη φυλακή,
επέρασε απ’ το σπίτι.
Του βγάλαμε γλυκό
τού βγάλαμε και μέντα
μα για το φονικό
δεν είπαμε κουβέντα.
Μονάχα το Φροσί,
με δάκρυ θαλασσί
στα μάτια τα μεγάλα
τού φίλησε βουβά
τα χέρια τ’ ακριβά
και βγήκε από τη σάλα.
Δεν μπόρεσε κανείς
τον πόνο της ν’ αντέξει,
κι ούτ’ ένας συγγενής
να πει δε βρήκε λέξη.
Κι ο Γιάννης ο φονιάς
στην άκρη της γωνιάς
με του καημού τ’ αγκάθι
θυμήθηκε ξανά
φεγγάρια μακρινά
και τ’ όνειρο που εχάθη.