Month: April 2012
Αστεία
Διάσημα Ποιήματα: ‘She Walks In Beauty’ του Λόρδου Βύρωνα
She walks in beauty, like the night
Of cloudless climes and starry skies;
And all that’s best of dark and bright
Meet in her aspect and her eyes:
Thus mellow’d to that tender light
Which heaven to gaudy day denies.
One shade the more, one ray the less,
Had half impair’d the nameless grace
Which waves in every raven tress,
Or softly lightens o’er her face;
Where thoughts serenely sweet express
How pure, how dear, their dwelling-place.
And on that cheek, and o’er that brow,
So soft, so calm, yet eloquent,
The smiles that win, the tints that glow,
But tell of days in goodness spent,
A mind at peace with all below,
A heart whose love is innocent!
Η τέχνη του επιλέγειν
[πηγή: youtube Sheena Iyengar: The art of choosing TED]
Δημήτρης Χριστοδούλου: Ο μαθηματικός του Σύμπαντος
Στην αρχή της σταδιοδρομίας του ασχολήθηκε με άλλα πράγματα, όντας και ένα παιδί-θαύμα αφού μόλις στα είκοσί του τελείωνε το διδακτορικό του στο Princeton κοντά στον διάσημο J. A. Wheeler, από τα χέρια του οποίου βγήκαν και άλλες διασημότητες όπως οι Richard Feynman, Kip Thorn, Jacob Beckenstein, Hugh Everett. Η πρώτη του επιστημονική εργασία δημοσιεύθηκε όταν ήταν 19 ετών. Εποχή των πρώτων ταξιδιών στη Σελήνη τότε, το αχανές Σύμπαν ερχόταν φυσιολογικά ως επόμενος σταθμός στις αναζητήσεις πολλών νέων φυσικών και μαθηματικών της εποχής, και εκεί περνούμε στην επικράτεια τις Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας που γίνεται απαραίτητη όταν οι ταχύτητες στα διάφορα σχετικά προβλήματα δεν είναι αμελητέες σε σχέση με την ταχύτητα του φωτός. «Η θεωρία του Αϊνστάιν έχει επιπλέον τη θέλξη μιας γεωμετρικής θεωρίας εφ’ όσον αποτελεί το αποκορύφωμα μιας πορείας που άρχισε με τη Γεωμετρία του Ευκλείδη.
του Άλκη Γαλδαδά
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΤΟ ΒΗΜΑ
http://www.tovima.gr/science/article/?aid=455087&h1=true
λίγη έμπνευση
Ο εφιάλτης της Περσεφόνης
Εκεί που φύτρωνε φλησκούνι κι άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.
Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες
ευλαβικά πριν μπουν στο τελεστήριο
τώρα πετάνε τ’ αποτσίγαρα οι τουρίστες
και το καινούργιο παν να δουν διυλιστήριο.
Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία
κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα
τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία
άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ελάσματα.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
Η Περσεφόνη ήταν κόρη της θεάς Δήμητρας. Πατέρας της ήταν ο Ζεύς και συζυγός της ο Άδης. Ο Άδης την πήρε στον κάτω κόσμο για την ομορφιά της. Η Θεά Δήμητρα όμως τη ζήτησε πίσω. Ο Άδης συμφώνησε να ανεβαίνει η Περσεφόνη έξι μήνες στον πάνω κόσμο και να κατεβαίνει τους επόμενους έξι στον κάτω. Έτσι τους μήνες που η Περσεφόνη είναι στον πάνω κόσμο η Θεά Δήμητρα χαιρόταν και υπήρχε καλοκαιρία, ενώ τους άλλους κακοκαιρία. Ο μύθος της αρπαγής πρωτοεμφανίζεται στην “Θεογονία” του Ησιόδου.
[πηγή: youtube Ο εφιάλτης της Περσεφόνης – Τζίμης Πανούσης]
Ρώμη, 1959
Λόγια για να σκεφτούμε… (στα εγγλέζικα)
Love makes time pass; time makes love pass.
– French Proverb
We loved with a love that was more than love.
– Edgar Allan Poe
When poverty comes in at the door, love flies out at the window.
Love is the only sane and satisfactory answer to the problem of human existence.
– Eric Fromm
Will you love me in December as you do in May,
Will you love me in the good old fashioned way?
When my hair has all turned gray,
Will you kiss me then and say,
That you love me in December as you do in May?
– James J. Walker
True love is like ghosts, which everyone talks about and few have seen.
– François, duc de La Rochefoucauld
Unless one is wealthy there is no use in being a charming fellow. Romance is the privilege of the rich, not the profession of the unemployed. The poor should be practical and prosaic. It is better to have a permanent income than to be fascinating.
– Oscar Wilde
It is not the man who has too little, but the man who craves more, that is poor.
– Seneca
Content makes poor men rich; discontent makes rich men poor.
– Benjamin Franklin
Love is only a dirty trick played on us to achieve continuation of the species.
– W. Somerset Maugham
When love is not madness, it is not love.
– Pedro Calderon de la Barca
Who, being loved, is poor?
– Oscar Wilde
In answer to the question of why it happened, I offer the modest proposal that our Universe is simply one of those things which happen from time to time.
– Edward P. Tryon
The only difference between me and a madman is that I am not mad.
– Salvador Dali
Warning: dates on calendar are closer than they appear.
Whatever you do may seem insignificant, but it is most important that you do it.
– Mahatma Ghandi
Before you criticize a man, walk a mile in his shoes. That way, if he gets angry, he’s a mile away and barefoot.
It’s better to give than to receive. Especially advice.
– Mark Twain
We can seldom get our children to do what we tell them, but they almost never fail to imitate us.
– Colin Powell
Worry is like a rocking chair – it gives you something to do, but it doesn’t get you anywhere.
– Dorothy Galyean
I always wanted to be somebody, but I should have been more specific.
– Lily Tomlin
The law, in its majestic equality, forbids the rich as well as the poor to sleep under bridges, to beg in the streets, and to steal bread.
– Anatole France
It is better to suffer wrong than to do it, and happier to be sometimes cheated than not to trust.
– Samuel Johnson
I think it would be a good idea.
– Mahatma Ghandi, when asked by a reporter for his opinion of western civilization
I was delighted to be able to answer promptly. “I don’t know”, I said.
– Mark Twain
Keep away from people who try to belittle your ambitions. Small people always do that, but the really great make you feel that you, too, can become great.
– Mark Twain
Live as you will wish to have lived when you are dying.
– Christian F. Gellert
Be the change you want to see in the world.
– Mahatma Ghandi
Contrary to popular belief, Barnum’s great discovery was not how easy it was to deceive the public, but rather, how much the public enjoyed being deceived.
– Daniel J. Boorstin
Since when do you have to agree with people to defend them from injustice?
– Lillian Hellman
If I had eight hours to chop down a tree, I’d spend six sharpening my axe.
– Abraham Lincoln
Failure is not an option. It is a privilege reserved only for those who try.
Indifference is evil’s bodyguard. Without it, evil would have to do a much better job of hiding.
Wise sayings often fall on barren ground; but a kind word is never thrown away.
– Arthur Helps
Always do right; this will gratify some people and astonish the rest.
– Mark Twain
He who allows oppression, shares the crime.
– Erasmus Darwin
It’s hard for the modern generation to understand Thoreau, who lived beside a pond but didn’t own water skis or a snorkel.
– Loudon Wainwright
Weeds are flowers too, once you get to know them.
– Eeyore, from A. A. Milne’s Winnie the Pooh
Anyone who believes exponential growth can go on forever in a finite world is either a madman or an economist.
– Kenneth Boulding
Wolves are very resourceful. All they need to survive is for people not to shoot them.
– Bob Ferris
People are more violently opposed to fur than leather because it’s safer to harass rich women than motorcycle gangs.
– unknown
Never wear anything that panics the cat.
– P.J. O’Rourke
Nothing living should ever be treated with contempt. Whatever it is that lives, a man, a tree, or a bird, should be touched gently, because the time is short. Civilization is another word for respect for life.
– Elizabeth Goudge
Why should man expect his prayer for mercy to be heard by what is above him when he shows no mercy to what is under him?
– Pierre Troubetzkoy
The environmental movement should also be a human rights movement!
– Paul Hawken
Science may have found a cure for most evils, but it has found no remedy for the worst of them all- the apathy of human beings.
– Helen Keller
In the end, we will conserve only what we love, we will love only what we understand and we will understand only what we are taught.
– Baba Dioum
When the earth is sick and polluted, human health is impossible…. To heal ourselves we must heal our planet, and to heal our planet we must heal ourselves.
– Bobby McLeod
Why do people give each other flowers? To celebrate various important occasions, they’re killing living creatures? Why restrict it to plants? “Sweetheart, let’s make up. Have this deceased squirrel.
– The Washington Post
A man can be happy with any woman as long as he doesn’t love her.
Beauty is skin deep; ugly goes right to the bone.
Love is the triumph of imagination over intelligence.
One good turn gets most of the blankets.
Do it only with the best.
The qualities that most attract a woman to a man are usually the same ones she can’t stand years later.
The world has the habit of making room for the man whose words and actions show that he knows where he is going
– Napoleon Hill
Circumstance does not make the man; it reveals him to himself
– James Allen
The greater danger for most of us is not that our aim is too high and we miss it, but that it is too low and we reach it
– Michelangelo
Your life is in your hands, to make of it what you choose
– John Kehoe
Let others lead small lives, but not you. Let others argue over small things, but not you. Let others cry over small hurts, but not you. Let others leave their future in someone else’s hands, but not you.
– Jim Rohn
I challenge you to make your life a masterpiece. I challenge you to join the ranks of those people who live what they teach, who walk their talk.
– Anthony Robbins
The secret of getting ahead is getting started
– Mark Twain
For true success ask yourself these four questions: Why? Why not? Why not me? Why not now?
– James Allen
Issue a blanket pardon. Forgive everyone who has ever hurt you in any way. Forgiveness is a perfectly selfish act. It sets you free from the past
– Brian Tracy
Our greatest glory is not in never failing but in rising up every time we fail
– Ralph Waldo Emerson
Να ζεί κανείς ή να μη ζεί;
O Αμλετ (“The Tragicall Historie of Hamlet, Prince of Denmarke“) είναι ένα από τα κορυφαία δράματα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Έχει μέσα τις πιο γνωστές ατάκες που χρησιμοποιούμε ακόμα στον καθημερινό μας λόγο, χωρίς να αντιλαμβανόμαστε ότι είναι από το διάσημο έργο, όπως: “Και πάνω από όλα, να είσαι αληθινός στον εαυτό σου” (This above all: to thine own self be true), “Τα υπόλοιπα είναι σιωπή” (The rest is silence), “Η κυρία διαμαρτύρεται πολύ, νομίζω” (“The lady doth protest too much, methinks”), “Τον ήξερα, Οράτιε” (I knew him, Oratio).
Και πόσοι από μας, όρθιοι, μέσα σε ένα λεωφορείο δεν έχουμε αναρωτηθεί “Να ζεί κανείς ή να μη ζεί”; Αυτό είναι ένα ερώτημα που θέτει ο Άμλετ, στον διάσημο μόνολο του (Act III, Scene I) βασανισμένος από αυτά που πρέπει να κάνει (δηλ. να εκδικηθεί, βλ. παρακάτω στην υπόθεση του έργου). Ο μονόλογος έχει ερμηνευτεί από πολλούς, αλλά από λίγους επιτυχώς, πχ από τον Laurence Olivier. Ο καλύτερος όμως πρέπει να είναι αυτός από τον διάσημο ηθοποιό Derek Jacobi, τον οποίο γνωρίσαμε οι περισσότεροι από την θρυλική σειρά του BBC I Claudius, στην απόδοση του Hamlet πάλι από το BBC (1980), όπου τον Κλαύδιο παίζει ο Patrick Stewart.
[πηγή: youtube Adrian Lester as Hamlet: ‘To be or not to be’ | Shakespeare Solos Guardian Culture]
To be, or not to be, that is the question —
Whether ’tis nobler in the mind to suffer
The slings and arrows of outrageous fortune,
Or to take arms against a sea of troubles,
And by opposing end them. To die, to sleep —
No more; and by a sleep to say we end
The heart-ache and the thousand natural shocks
That flesh is heir to — ’tis a consummation
Devoutly to be wished. To die, to sleep —
To sleep, perchance to dream. Ay, there’s the rub,
For in that sleep of death what dreams may come,
When we have shuffled off this mortal coil,
Must give us pause. There’s the respect
That makes calamity of so long life,
For who would bear the whips and scorns of time,
Th’oppressor’s wrong, the proud man’s contumely,
The pangs of disprized love, the law’s delay,
The insolence of office, and the spurns
That patient merit of th’unworthy takes,
When he himself might his quietus make
With a bare bodkin? Who would fardels bear,
To grunt and sweat under a weary life,
But that the dread of something after death,
The undiscovered country from whose bourn
No traveller returns, puzzles the will,
And makes us rather bear those ills we have
Than fly to others that we know not of?
Thus conscience does make cowards of us all,
And thus the native hue of resolution
Is sicklied o’er with the pale cast of thought,
And enterprises of great pitch and moment
With this regard their currents turn awry
And lose the name of action.
(New Cambridge Shakespeare, edited by Philip Edwards)
Να ’ναι κανείς ή να μην είναι, — αυτό είν’ το ζήτημα·
τι ’ναι στο πνεύμα ανώτερο, να υποφέρεις
πετριές και σαϊτιές αχρείας τύχης, ή
να παίρνεις τα όπλα ενάντια σ’ ένα πέλαο βάσανα
κι αντιχτυπώντας να τους δίνεις τέλος; Θάνατος, —
ύπνος, και τίποτ’ άλλο· κι αν με αυτόν τον ύπνο
παύουμε της καρδιάς τον πόνο και τις χίλιες
λαχτάρες, φυσική κληρονομιά της σάρκας,
είναι συντέλεια να την εύχεσαι με ζήλο.
Θάνατος· — ύπνος· — ύπνος, ίσως όνειρα! ε,
εδώ είναι ο κόμπος· τι σ’ αυτόν τον ύπνο του θανάτου
τι όνειρα θα ’ρθουν, όταν θα ’χουμε πετάξει τούτο
το σαρκοκάβουρο; αυτό μας κόβει· τούτη η έγνοια
κάνει τη δυστυχία να ζει τόσο πολύ·
γιατί ποιος θα δεχότανε ντροπές και χάλια
της ηλικίας, τ’ άδικο απ’ τον δυνατόν,
τον εξευτελισμό απ’ τον φαντασμένον,
τον πόνο από την περιφρονημένη αγάπη,
την άργητα του νόμου, τους τραμπουκισμούς
της εξουσίας και τις κλωτσιές που η ταπεινή
η αξία τρώει απ’ τον ανάξιο, αν μπορούσε
να έδινε μόνος του κανείς στον εαυτό του
τη λύτρωση μ’ ένα μαχαίρι; Ποιος θα το ’θέλε
να φέρνει ευθύνες, να γρυλίζει και να ιδρώνει
από το βάρος της ζωής, αν η τρομάρα
μην είναι κάτι μετά θάνατον, στον κόσμο
τον άλλο, απ’ όπου δε γυρίζει ταξιδιώτης,
δε σάστιζε τη θέληση και δε μας έκανε
να προτιμάμε να τραβάμε αυτά τα βάσανα
παρά να πάμε σε άλλα που δεν τα γνωρίζουμε;
Έτσι η συνείδηση μας κάνεις όλους δειλούς
κι έτσι το φυσικό το χρώμα της απόφασης
ξασπρίζει με τ’ ωχρό φκιασίδωμα της σκέψης
κι είναι προσπάθειες πνοής μεγάλης κι ευκαιρίας
που με την έγνοια αυτή ξεκόβεται η ορμή τους
και χάνουν το όνομα της πράξης.
Μετάφραση Βασίλη Ρώτα (Εκδόσεις Επικαιρότητα, 1997)
Υπόθεση του έργου (από την wikipedia)
Κεντρικός χαρακτήρας της ιστορίας είναι ο νεαρός Πρίγκιπας Άμλετ, που έχει το ίδιο όνομα με τον πατέρα του, Βασιλιά της Δανίας, ο οποίος πέθανε απροσδόκητα. Ο θείος του νεαρού Άμλετ, Κλαύδιος, ανεβαίνει στο θρόνο και παντρεύεται τη χήρα του αδερφού του, Γερτρούδη. Ο Άμλετ είναι δυσαρεστημένος από την άνοδο του θείου του στο θρόνο, τον οποίο θεωρεί πολύ κατώτερο και ανάξιο σύγκρισης με τον πατέρα του, και τον εσπευσμένο γάμο της μητέρας του, Γερτρούδης, με τον αδερφό του νεκρού συζύγου της.
Ένα βράδυ, στους νυχτοφύλακες του Κάστρου Έλσινορ εμφανίζεται ένα φάντασμα που μοιάζει στο νεκρό Βασιλιά Άμλετ, εξαφανίζεται όμως πριν ακούσουν το μήνυμα που ήθελε να τους μεταφέρει. Ειδοποιείται ο Πρίγκιπας Άμλετ και το φάντασμα επανεμφανίζεται και του αποκαλύπτει ότι ο πατέρας του δολοφονήθηκε από τον Κλαύδιο και τον διατάζει να πάρει εκδίκηση. Ο Άμλετ σχεδιάζει να αποκαλύψει την ενοχή του Κλαύδιου παριστάνοντας τον τρελό.
Από την τρέλα του Άμλετ έλκεται η προσοχή του Κλαύδιου και της Γερτρούδης, που βάζουν τους Ρόζεγκραντζ και Γκιλντεστέρν, παλιούς συμφοιτητές του Άμλετ, να τον παρατηρήσουν για να βρουν την αιτία της τρέλας του. Ο Πολώνιος, βασιλικός σύμβουλος, υποπτεύεται ότι αιτία της τρέλας του Άμλετ είναι η αγάπη του για την Οφηλία, την κόρη του. Ωστόσο, σε μια συνάντησή τους, όπου παρακολουθούνται, ο Άμλετ δε δείχνει να αγαπά την Οφηλία, καθώς της λέει να κλειστεί σε μοναστήρι.
Ο Άμλετ σχεδιάζει να ανεβάσει μια παράσταση που θα παρουσιάζει το φόνο του πατέρα του, σκοπεύοντας να ξεσκεπάσει τον Κλαύδιο. Κατά τη διάρκεια του έργου, ο Κλαύδιος αποχωρεί. Την κίνηση παρατηρεί ο Οράτιος, έμπιστος φίλος του Άμλετ, κι ο Άμλετ αποφασίζει να εκδικηθεί για το θάνατο του πατέρα του. Ετοιμάζεται να σκοτώσει τον Κλαύδιο, αλλά τον βρίσκει να προσεύχεται και σκέφτεται ότι αν τον σκοτώσει εκείνη τη στιγμή, ο Κλαύδιος θα πάει στον Παράδεισο, κάτι που δεν του αξίζει. Ωστόσο, όταν ο Άμλετ φεύγει, ο Κλαύδιος αποκαλύπτει ότι δεν προσευχόταν με πολλή ευλάβεια για κάτι.
Ο Άμλετ πηγαίνει να αντιμετωπίσει τη μητέρα του. Ακούγοντας ένα θόρυβο πίσω από μια κουρτίνα, τείνει το σπαθί του και κατά λάθος σκοτώνει τον Πολώνιο, που κρυφάκουγε. Φοβούμενος για την ασφάλειά του, ο Κλαύδιος στέλνει στην Αγγλία τον Άμλετ και μαζί τους Ρόζεγκραντζ και Γκιλντεστέρν, με εντολή να τον σκοτώσουν. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού ο Άμλετ ανακαλύπτει την δολοπλοκία και οδηγεί στο θάνατο τους δύο επίδοξους δολοφόνους του. Το πλοίο τους πέφτει στα χέρια πειρατών αλλά ο Άμλετ πληρώνοντας λύτρα, τελικά αφήνεται ελεύθερος.
Γεμάτη θλίψη, η Οφηλία τρελαίνεται και πνίγεται σε ένα ποτάμι. Από τη Γαλλία επιστρέφει γεμάτος οργή ο Λαέρτης, γιος του Πολώνιου κι αδερφός της Οφηλίας. Ο Κλαύδιος πείθει το Λαέρτη ότι ο Άμλετ είναι υπεύθυνος για το θάνατο του Πολώνιου και, με την επιστροφή του Άμλετ στη Δανία, στοιχηματίζει ότι ο Άμλετ μπορεί να νικήσει στη μάχη το Λαέρτη. Η μάχη όμως είναι στημένη: το σπαθί του Λαέρτη έχει δηλητήριο, όπως και το κρασί στο ποτήρι του Άμλετ.
Κατά τη διάρκεια της μάχης, η Γερτρούδη πίνει από το δηλητηριασμένο κρασί και πεθαίνει. Ο Λαέρτης καταφέρνει να τραυματίσει τον Άμλετ, αλλά λαβώνεται από τον ίδιο. Προτού ξεψυχήσει, αποκαλύπτει το σχέδιο δολοφονίας του Κλαύδιου εναντίον του Άμλετ. Ο Άμλετ, λίγο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή από το δηλητήριο, καταφέρνει να σκοτώσει τον Κλαύδιο. Στη σκηνή καταφθάνει ο Φόρτινμπρας, ένας Νορβηγός φιλόδοξος πρίγκιπας που έρχεται εναντίον της Δανίας με το στρατό του. Ο Οράτιος αφηγείται όσα έχουν συμβεί κι ο Φόρτινμπρας διατάζει να αποδοθούν τιμές στο νεκρό Άμλετ.
Μια πολύ ωραία περίληψη του έργου μπορείτε να δείτε παρακάτω.
[πηγή: youtube Hamlet Derek Jacobi BBC 1980]
Και για όσους το θέλουν σε animation.
